محمدرضا درویشی در نشست پژوهشی عود و عودنوازی بیان کرد: آینده عودنوازی به آینده کل موسیقی ایران گره خورده است البته در بخش‌هایی قطعاً آینده بهتری خواهیم داشت و در بخشی‌هایی نیز ممکن است وضع بهتر نباشد.
به گزارش شرجی، نشست پژوهشی عود و عودنوازی، امروز جمعه، ۱۸ اسفند در مرکز رشد سازمان منطقه آزاد قشم برگزار شد.
محمدرضا درویشی، آهنگساز و پژوهشگر پیشکسوت موسیقی در این نشست بیان کرد: از حدود چهارصد سالی پیش، یعنی دوره صفویه یک رنسانسی در همه زمینه‌های هنر رخ داد؛ صفویه آخرین دوره رواج موسیقی ایرانی بود.
وی ادامه داد: به شکل مکتوب در نگارگری‌ها و نقاشی‌های دیواری سازهای زهی، نی، نقاره دیده می‌شود اما از اواخر صفویه که شبه رنسانسی در همه زمینه‌ها رخ داد، دو ساز عود و قانون از نقاشی‌های ایرانی کنار گذاشته شد. این دو ساز به عثمانی و عرب‌ها سپارده شد؛ بعد از سیصد سال از اواسط دوره قاجار سازهایی مانند تار، سه‌تار و سنتور ظهور و بروز می‌کنند؛ اینکه سرمنشاء ورود این سازها از کجا بوده نامشخص است.
این استاد پیشکسوت موسیقی افزود: تا حدود هفتاد سال پیش ساز عود با رپرتوار عربی دوباره به موسیقی ایران بازگشت و افرادی مانند مرحوم منصور نریمان شروع به نواختن موسیقی دستگاهی کردند.
عربی بودن اسم عود
وی اظهار کرد: عود یک واژه عربی است و بربط پیش از اسلام در ایران رواج داشته است که تمام شاعران نیز به این نام اشاره کردند. بعد از جنگ‌های صلیبی، ساز العود به اروپا می‌رود که نام «لوط» را به خود می‌گیرد. من اگر به جای برگزار کنندگان این جشنواره بودم نام آن را جشنواره بربط نوازی قشم نام می‌نهادم؛ زیرا بیشتر سازهایی که امروز نوازندگان می‌نوازند ساز بربط است.
درویشی تصریح کرد: امروز عود یک ساز جا افتاده در موسیقی ایران شده است و این موضوع ربطی به تهران ندارد. در این جشنواره شاهد حضور افرادی از گنبدکاووس، زرین‌شهر، سنندج و… بودیم و این نشان دهنده گستردگی و فراگیری این ساز است. موسیقی دستگاهی حدود ده درصد کل موسیقی جغرافی فعلی ایران است.
این پژوهشگر موسیقی تأکید کرد: آینده عودنوازی به آینده کل موسیقی ایران گره خورده است البته در بخش‌هایی قطعاً آینده بهتری خواهیم داشت و در بخشی‌هایی نیز ممکن است وضع بهتر نباشد.
منبع : سایت جشنواره ملی عودنوازی قشم
