مصیب داوری ، نویسنده و کارگردان نمایش “بریم بریتانیا ” در یادداشتی به موضوع نمایش پرداخته است ، در متن ای یادداشت آمده است :
نمایش بریم بریتانیا از هویت و اصالتی صحبت می کند که بوی خاک وطن میدهد
از دردهایی می گوید که بریتانیا با استعمار و استثمار میخواست تمام داشته هایمان را بگیرد
از تهاجمی می گوید که اگر وارد خاک شود باید جنازه وار خارج شود
بریم بریتانیا کسانی را عصبانی می کند که دوست دارند فرهنگ غربی بر این کشور حاکم شود
این نمایش کسانی را عصبانی می کند که از امید و ایستادگی و مقاومت مردم این سرزمین خشمگینن!
بریم بریتانیا مردم سورو را مردمانی معرفی می کند که سپر بلای تهاجم میشوند و از هویت فرهنگی این مرز و بوم دفاع می کنند.
از مقاومتی صحبت می کند که باید همیشه باشد
کار نویسنده این نیست که تاریخ را بازگو کند که اگر این چنین بود کتابهای تاریخی در قفسه های کتابخانه ها پر است !
من عاشق خاک بندر و سوروام و از یاد تاریخ نمی رود که بریتانیا چه بر سر این مردم آورده است
بریم بریتانیا با افتخار از تمام مردم با شعور و با اصالت سورو دعوت می کند به دیدن نمایش بریم بریتانیا بیایند تا از نشان مقاومتی که سخن گفته شده مطلع شوند
بریم بریتانیا یعنی برای دفاع از خاک جنسیت مطرح نیست بلکه زن و مرد؛ کودک و جوان باید حواسشان به خاکی باشد که در آن نفس می کشند
سرتاسر این نمایش از وطن پرستی و ارق به خاک سخن ها به میان می آید
بریم بریتانیا از اتفاقات تاریخی نمی گوید ولی تخیل نویسنده از تاریخی می گوید که می خواست وجب وجب این خاک را از ما بگیرد
بریم بریتانیا از سورویی می گوید که نماد مقاومت و وطن پرستی است.
از سورویی می گوید که از اصالت فرهنگی سرزمینمان دفاع می کند.
