نمایش «من آنجا نیستم» از هماهنگی و انسجام خوبی در گروه بازیگرانش بهره می‌برد، سطح بازی‌ها نزدیک به هم و روان هستند؛ جز چند مورد که در اثر عدم تمرکز بازیگران (در پی واکنش تماشاگران) رخ داد و اختلالی در تداوم حس برخی بازیگران بوجود آورد. تئاتر امروز هرمزگان دغدغه‌های ملموس‌تری نسبت به گذشته دارد، دغدغه‌هایی که قابل باور و عینی هستند، برخلاف گذشته تئاتر هرمزگان که به موضوعات انتزاعی می‌پرداخت و خیال‌پردازی، آئین‌های محلی، زار و … که در زندگی امروز مردم نقش چندانی ندارند، جز جدایی ناپذیر تئاترهای تولید شده در هرمزگان بود که بیشتر از آنکه دغدغه‌ی خود هنرمندان باشد سیاست‌های اعمال شده جشنواره‌های مختلف دولتی است که در هنر و ذهن هنرمندان تئاتر نفوذ کرده بود.
کارگردان «من آنجا نیستم» تلاش کرده حضورش را در تئاتر کمرنگ کند، جوری که انگار بازیگران هستند که میزان‌ها را می‌سازند و این برگ برنده تازه‌ترین اثر رضا دریایی است. هر چه حضور کارگردان در نمایش کمتر احساس شود آن اثر موفق‌تر و تاثیرگذارتر است که در این تئاتر کارگردان با پختگی نقش خود را ایفا می‌کند و حضورش را به رخ تماشاگران نمی‌کشد!
نورپردازی در تئاترهای تولید شده در هرمزگان همیشه با مشکلات فراوان روبروست که دلایل متعددی هم دارد. از نبود متخصص نورپردازی تئاتر گرفته تا کمبود نور و لوازم حرفه‌ای نورپردازی که بتوانند در به ثمر نشستن هدف نهایی تئاتر یاری‌گر باشند مخصوصا برای تئاترهای رئالیستی و ناتورئالیستی که ممیک بازیگران در انتقال مفاهیم نمایش، نقش اساسی دارند و دیدن جزئیات در این گونه نمایش‌ها بسیار حائز اهمیت است.
طراحی صحنه و اکسسوار، کاربردی و در پیشبرد تئاتر موثرند هر چند که گاهی همنشینی بعضی رنگ‌ها در برخی صحنه‌ها بافت یکدست و منسجم طراحی را زیر سئوال می‌برد. (مثلا رنگ بطری نوشابه!!!)
موسیقی همراه و به دل کار نشسته و حضور گروه موسیقی در ابتدای اثر بعنوان بازیگر پذیرش و تاثیرشان را چند برابر می‌کند. موسیقی هم مثل گروه بازیگری ارتباط صمیمی با تماشاگران برقرار می‌کند.
تئاتر «من آنجا نیستم» که توسط سعید دادی‌زاده تهیه کننده جوان و خوشنام تئاتر هرمزگان تولید شده- می‌تواند تماشاگران را با خود همراه کند و در این گرمای تابستان لذت دیدن یک نمایش خوب را به مخاطبانش هدیه دهد.
مجید جمشیدی ۱ تیر ۱۴۰۳
