دومین نشست مرداد در مرداد با موضوع “بررسی تئاتر تجربه گرای دهه ۸۰ در بندرعباس” با حضور اهالی هنرهای نمایشی شب گذشته(۹ مرداد) در گالری مرداد بندرعباس برگزار شد.
به گزارش شرجی، این نشست با نمایش مستندی از سیر تحول تئاتر هرمزگان در دهه ۸۰ شمسی از “بهروز عباسی دشتی” آغاز و با پرسش‌های این فعال فرهنگی از “مهران محمودزاده” و “امین سالاری” دو کارگردان هرمزگانی تئاتر هرمزگانی همراه شد.
مهران محمودزاده در ابتدای این نشست افزود: موضوعی که باعث می‌شود به سمت آثار تجربه‌گرایی برویم، جوان‌گرایی و نوگرایی در کشور پس از انتخابات سال ۷۶ در حوزه هنر بود که سبب شد این موضوع با سرعت بیشتری همراه شود.
وی با بیان اینکه جوانانی همچون کیومرث مرادی، آرش دادگر، علی نرگس نژاد، ابراهیم پشت کوهی و بسیاری از چهره‌های دیگر با روی کار آمدن در عرصه هنرهای نمایشی توانستند آثار زیبایی خلق کنند که موردپذیرش مخاطبین قرار گرفت، تصریح کرد: آشنایی با تجربه‌های نو از طریق مجله‌ها و کتاب‌های نمایشی از مواردی بود که کارگردانان جوانی همچون بنده را به‌سوی خود جذب کرد تا به سمت آثار تجربه‌گرایی برویم.
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه نمایش‌هایی با مضمون آیین‌های سنتی در اوایل دهه ۸۰ در استان هرمزگان دیگر با مخاطب چندان ارتباط برقرار نمی‌کرد و همین موضوع سبب شد تا جوانان به فکر خلق آثار جدید باشند.
وی ادامه داد: میل به تجربه کردن مستلزم به داشتن دانش بود که مطالعه خودجوش آثار فاخر و همچنین تحصیل در زمینه هنرهای نمایشی برای به دست آوردن آن دانش در آن زمان مفید واقع شد.
محمودزاده با بیان اینکه درواقع تجربه‌های دیگران را تجربه می‌کردیم و آن‌هم به‌صورت ناقص، اضافه کرد: تئاتر تجربی یورش بردن به جهان ناشناخته‌ها است و ناشناخته بودن جذابیت دارد اما اگر بیش‌ازحد باشد، سبب گمراهی و گنگ شدن مخاطب می‌شود که برای رفع این معضل نیازمند دانش کافی هستیم.
کارگردان نمایش‌های “دن کامیلو”، “شیتال برقص بر مرگ من”، “یرما با تشت خالی”، “آنکه گفت آری آنکه گفت نه” با اشاره به اینکه عدم شناخت سبب شد در اوایل دهه ۸۰ مورد اذیت واقع شویم و براساس دانش اندک کارها را به‌روزتر کنیم اما پذیرفته نشد، خاطرنشان کرد: اما امروز شاهد تماشاگرانی هستیم که از ما جلوتر بوده و طلب اجراهایی می‌کنند که حتی فیلم آن را مشاهده کرده‌اند.
وی ادامه داد: این موضوع که تماشاگران خود را نمی‌شناسیم ضعف ما را نشان می‌دهد و باید با افزوده‌تر شدن دانش خود، تماشاگران را بهتر بشناسیم.
این فوق‌لیسانس کارگردانی نمایش از دانشکده هنر و معماری با بیان اینکه همان اتفاقاتی که سبب شد تحول دهه ۸۰ در تئاتر هرمزگان رخ دهد اکنون باز هم در حال رخ دادن است و نیاز به تغییر احساس می‌شود، اظهار کرد: با تئاتر تجربی که در درون و سنت‌های خودمان شکل بگیرد موافقم.
وی در پایان گفت: اکنون کسانی که در حال فعالیت در حوزه تئاتر هستند با مطالعه کم و تحلیل و بررسی اندک در این حوزه وارد می‌شوند.
در ادامه امین سالاری با بیان اینکه کسی نبود در آن دوران به ما آموزش‌های لازم را ارائه کند پس مجبور شدیم به دانشگاه برویم و آنچه مشاهده کردیم با فکر ما متفاوت بود، افزود: تعریف ما از تئاتر چیز دیگر و اجراها چیز دیگری بود.
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه آثار دهه هفتاد و قبل از آن چندان مخاطب را به خود جذب نمی‌کرد اگرچه آیین‌های سنتی و بومی خوبی داشتیم، تصریح کرد: اکنون ما اصلاً نزدیک به تئاتر تجربی هم نشده‌ایم، تئاتر ما هنوز کودک است.
وی با بیان اینکه مطالعه و تحقیق بر روی چیزی برای پیدا کردن چیز دیگری را تئاتر تجربی تعریف کرده‌اند، خاطرنشان کرد: همه بزرگان تئاتر تجربی را آزمایشگاه می‌دانند و اکنون ما در حال تجربه کردن تجربه‌های دیگران هستیم.
سالاری با اشاره به اینکه هر جا تجربه تئاتری آگاهانه بود، در اجرای کار موفق بوده‌ایم، بیان کرد: تمامی افرادی که در دهه ۸۰ کار می‌کردند، زخم خوردند، دیده نشدند، له شدن، با برخورد نامناسب مواجه‌شدن و به معنای واقعی فهمیده و درک نشدند.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه گارد محمودزاده در مقابل نمایش سنتی را قبول ندارم زیرا اگر نگاهی دوباره به تئاتر سنتی بیندازیم، می‌توانیم از آن به‌عنوان منبع بزرگی برای نمایش‌های خود استفاده کنیم.
سرپرست و کارگردان گروه تئاتر ققنوس بندرلنگه با اشاره به اینکه متأسفانه اکنون از آثاری تقلید می‌کنیم که خود کارگردان غربی از سنت‌های شرقی تقلید کرده است و می‌توان اسم آن را تقلید از تقلید نامید، بیان کرد: در هرمزگان جز یک گروه تئاتر در بستک و گروه تئاتر تی تووک در بندرعباس دیگر گروهی نداریم که هر روز هفته را به تمرین بیش از چهار ساعت بپردازد پس نمی‌توان توقع کار حرفه‌ای یا خروجی مطلوب در حد استانداردهای بین‌المللی را داشت.
وی ادامه داد: کمبود فضا تمرینی سبب شده تا اکثر گروه‌های تئاتر در هرمزگان یک روز در میان و آن‌هم ۲ ساعت تمرین کنند که این موضوع به‌هیچ‌وجه حرفه‌ای نیست.
سالاری با بیان اینکه وقتی فضای کافی در اختیار نیست و بودجه کافی نداریم به‌طور حتم نمی‌توانیم کار تجربی مطلوب ارائه دهیم، افزود: البته باید اعتراف کرد بحث اقتصاد در تئاتر هرمزگان روبه‌پیشرفت است و باید این موضوع را به فال نیک بگیریم که نمایش‌هایی همچون سیندرلا امروز پا را فراتر برده و در سالنی اجرا می‌گذارند که تاکنون تئاتری در آن برگزار نشده بود و با استقبال مخاطبین همراه می‌شود.
کارگردان نمایش‌های “من خدا را دوست دارم”، “جای پای خالی”، “وای”، “آخرین پالایشگاه” و ” «ماردارصاد” در پایان بی‌سوادی، ورق زدن و عدم سختی کشیدن سبب شده تا نسل جدیدی در تئاتر هرمزگان ظهور نکند و شاهد تولید آثار جدیدی نباشیم.
به گزارش شرجی، در ادامه این نشست حاضرین از جمله محمد سایبانی و موسی بندری به ارائه نقطه نظرات خود پرداختند.
