ساز های کوبه ای : عماد توحیدی
چنگ وآواز: حسین نظری
صدابرداری میکس و مسترینگ: آرش صفدری_استودیو تاج
ناظر ضبط: امین سالمی
عکس وحید فرجی, پیام زارعی
مدیر تولید: سروش بخشش
امورهنری: کارگاه نگاره و گرافیک سوره
۱.در کرانه های رود باستانی هلیل,که از ارتفاعات جنوب کرمان کهن سرچشمه می گیرد و به حوزه ی آبریز جنوب کرمان میپیوندد,از دیرسال مردمانی زندگی می کنندبا تنوع اقلیمی,فرهنگی,و شیوه ی زیستی که همواره تاریخ,تمدن,ادب,هنر و میراث معنوی ایران زمین وامدار آنهاست.
بخش مهمی از این ناحیه اقلیم”رودباربزرگ”در بر می گیرد که نواحی رودبارجنوب,فاریاب,کهنوج,منوجان,قلعه گنج,وبخش هایی از جیرفت و عنبرآباد را شامل می شود. رودبار زمین به دلیل همجواری با استانهای هرمزگان و بلوچستان همواره در تبادلی فرهنگی با این دو ناحیه همسایه بوده است.
۲. روبارزمین وادی ساز و سرود کرمان است.سامان ترانه های شبانی, آوازهای ساربانی و اقوال عیش ونشاط و رقص. موسیقی رودباری به لحاظ غنا در ترانه,تنوع ساز,شیوه های آوازی,آداب و ادب شفاهی و آیین و مناسک, سرزمینی بی همتاست. برای نمونه می توان به لیکو (دهو) خوانی اشاره کرد
که در کنار دیگر گونه های اشعار محلی با سازهایی مثل, چنگ (قیچک) چنگ قوطی,یه روتی, نی شبانی,سورنا, بلبون, نی جفتی,نی مشکی,و با همراهی دهل(بدنه چوبی و فلزی)جره, و تمبک محلی و تمپو خوانده می شوند…
فواد توحیدی پژوهشگر نامی موسیقی نواحی ایران برای نخستین بار بر روی موسیقی این ناحیه و مناطق دیگر استان کرمان تحقیقات جامعی انجام داد و هفت گونه موسیقی را در موسیقی رودباری شناسایی کرد: شیر, لیکو(دهو) راه مورک(مویه) کردی,مجلسی و لالایی( ادامه در کامنت)
۳.( ترانه های کبود )
مجموعه ای است از هرآنچه که کبودی را به ذهن متبادر میکند. نغماتی که در همواره تاریخ در آیین ها و مراسم مردمی و مجالس حکمرانان محلی, دوستاران بسیار داشته است ودر عین نشاط ظاهری , حامل رنج هایی عمیق است.
کبودی هایی که شرح هجر جانسوز عاشق و معشوقی….
مرثیه جان باختن سالاری پاک باز……
دلخونی پدری در فرستادن دردانه اش به خانه بخت در غربت یا سرشکستگی ناشی از فقر دخترکی بینوا در شب عروسی و….است.
ذات زندگی دشوار بیابانی , تنهایی عمیق و رازوارانه ی شبانان و ساربانان در قلب شب های رودبار و جازموریان و پندارهای غریب اهل جلگه را در نغمات این مجموعه خواهید شنید.
امتیاز ویژه این اثر حضور دکتر” عماد توحیدی” هنرمند برجسته و شهیر موسیقی ایران است. او با نبوغ هنری ودرک والای زیبا شناسانه ایی که در جای جای آثار او از آلبوم های
“کولی کوبی” ذوالجناح”قلندروار” نی نامه”رقص قطره” و سرزمین آفتاب گردان و … تا ترانه های کبود, قابل بررسی است با طراحی دقیق ریتم ها, ساز بندی متنوع, و اجرای زیبای شمار قابل توجهی از ساز های کوبه ای, همسو با فرهنگ موسیقیایی منطقه, فضایی لبریز از جوهر شور و شعور به قطعات بخشیده است…
و”حسین نظری ” هنرمند نامی منوجان و مناطق همجوار که سالیان بسیاری با”چنگ” (قیچک) و آواز خود, راوی ترانه های سرزمینش بوده است . او با شناختی عمیق از زبان, ریشه ها و فرهنگ این زیست بوم و همچنین تسلط و تبحرش در اجرای موسیقی جنوب کرمان, بلوچستان, و هرمزگان, ترانه های این مجموعه را گرم و بیاد ماندنی اجرا کرده است ..
“کبود” رنگ دردی است با وقار که از درآمیختگی شرمی مشرقی, با نجابت و بغض,به خون ننشسته و برخویش سرپوشی از رنگ نهاده است!
” ترانه های کبود” نغمانی است آنات کبود آدمی…. برای عشق ها و رنج های مردمان باشکوه فلات ایران.
منصور علیمرادی(نویسنده و پژوهشگر)
